در سال‌های اخیر انگشت اتهام به سوی اسلام و اسلام­‌گرایان بوده تا آنان را عاملان خشونت و مسببان تروریسم جهانی بنامند. این در حالی است که روح اسلام با خشونت مخالف است و توصیه­‌های فراوانی به پرهیز از خشونت دارد.

نویسنده در کتاب «اسلام و نفی خشونت و افراط گرایی» سعی کرده است دیدگاه اسلام را در خصوص تروریسم و خشونت بررسی کرده و دلایل و توجیهات برخی اسلام­‌گرایان افراطی را برای اعمال غیرقابل قبول خود به چالش بکشد. نگارنده بر این باور است که باید روشنفکران و مبلغان دین اسلام در مقابل هجمه‌ی سیاه‌سازی چهره اسلام موضع­‌گیری کرده و مانند همیشه با عزمی راسخ به تعیین مواضع اسلام میان­ه‌رو بپردازند.

این اثر نیز بر همین مبنا و با نیتی خیرخواهانه به رشته‌ی تحریر درآمده است.

مسأله‌ی خشونت هنگامی معضل‌آفرین می­‌شود و به مشکل پیچیده­‌ای مبدل می‌شود که برخی از گروه­‌های اسلام­‌گرا با صراحت تمام، مسئولیت عملیات را به عهده می‌گیرند. آنان مدعی هستند که به‌کارگیری این‌گونه ابزار قهرآمیز، در دفاع از اسلام و تمامیت ارضی ممالک اسلامی و طرد و اخراج دشمن از کشورهای اسلامی، و همچنین ارعاب آنان مفید و مؤثر واقع می­‌شود، و در سایه‌ی انجام آن‌ها، آتش دشمنی دشمنان خاموش می­‌گردد و فروکش می­‌کند، و آنان را از اتخاذ مواضع خصمانه‌ی نوین و تهاجم­‌گرا، بر تعامل با مسلمانان باز می­‌دارد.

خشونت و خشونت­‌گرایانی که اندیشه‌ی افراطی با خود دارند، و سازمان‌های اسلام­‌گرای افراطی برخواسته از میان جوامع اسلامی که حقیقتاً ابزارهای خشونت­‌آمیز را مجاز می­‌دانند، نتوانسته و نمی­‌تواند نماینده واقعی و تفسیرگر حقیقی آموزه­‌های اسلامی باشند. تلاش نگارنده در این کتاب بر این است که با سیری در درون متون اصیل اسلامی و نگاهی به افق دوراندیش آن و ملاحظه کردن مقاصد اصلی و تبعی مفاهیم قرآنی و سنت نبوی، و مضمون پیام­‌های هدایت­گری که به شیفتگان مکتب نبوی منتقل می­‌سازند، چهره‌ی رعب‌آور، هراس‌افکن و خشونت‌گرا را از دین اسلام بزداید و چهره‌ی اصلی را که همان آیین مهرورزی، صلح، محبت، مسالمت­‌آمیزی و عطوفت است، ترسیم کند. همان اسلامی که پرستوی عشق و صمیمیت و همای رحمت و رأفت است. نویسنده می‏‌گوید چهره‏‌ی متضاد و منفوری برای اسلام ترسیم کرده‏‌اند که با رسالت اسلام در راستای جهانی بدون جنگ و خون‏ریزی و تبعیض و خشونت در تضاد است. مؤلف برای رسیدن به مطلوب، نوشته‌ی خود را به دو بخش تقسیم کرده است. که در بخش نخست به اثبات مسالمت‌خواهی در اسلام، و صلح‌آمیز بودن پروژه‌ی اصلاح دعوت اسلامی پرداخته است و در بخش دوم به نفی خشونت­‌گرایی و به‌کارگیری ابزارهای مسالمت­‌آمیز به جای ابزارهای خشونت­‌آمیز پرداخته است.

نشر احسان این اثر را در سال 1391 و در قطع رقعی چاپ و منتشر کرده است.