هر کس قرآن را بر زبان راند سخنی راست گفته است و هر کس به آن عمل نماید پاداش می‌گیرد و کسی که به آن حکم نماید عدالت ورزیده است و کسی که به آن فراخواند به راه راست هدایت کرده است. (بخشی از سخنان حضرت امیرالمؤمنین علی رضی الله عنه در مورد قرآن کریم)
ممکن نیست که دروازه‌های تفسیر بسته شود! یاری تفسیر پایان‌ناپذیر است، و مردمان هر عصر و دوره‌ای نیازمند تفاسیری جدید از قرآن‌اند که مشکلات روزگارشان را برطرف کرده، و برای مسائل جوامع‌شان راه‌حل ارائه دهد، به شبهات جدیدی که دشمنان‌شان مطرح می‌کنند پاسخ دهد، رابطه‌ی مسلمانان را با قرآن‌شان استوار و تثبیت نماید و تعامل‌شان با قرآن و زندگی‌شان را با آن نیکو گرداند.
در این دوره نیز ما بسیار نیازمند قرآن هستیم، باید آن را تلاوت کنیم و در آن بیندیشیم، آن را درک کنیم و تفسیرش نمائیم، با آن زندگی کنیم و با آن تعامل داشته باشیم و هر چه بیشتر از گنجینه‌های ذخیره‌شده‌اش استخراج نمائیم؛ با آن حرکت کنیم و با آن به جهاد با دشمنان بپردازیم، براساس راه و روش آن خود و جوامع‌مان را اصلاح نمائیم و شیوه‌های زندگی‌مان را براساس پایه‌ها و قواعد و آموزه‌های آن بر پا داریم.
ما در این عصر با تراژدی و درد و رنج‌های آن زندگی می‌کنیم و با شعله و آتش آن برخورد نموده‌ایم، بی شک خداوند با مواجه کردن ما با دشمنانش، ما را در بوته‌ی ابتلا قرار داده و با واداشتن‌مان به رویارویی با آن‏ها در میدان جنگ ما را می‌آزماید، و ما را در مرزی مهم از مرزهای رویاروی‏شان قرار داده است، بدین ترتیب خداوند بر ما منت نهاده و ما را از زمره‌ی سپاهیان و لشکریانش قرار داده، از زمره‌ی اهل قرآن و حاملان آن و کسانی که آن را مورد مطالعه دقیق قرار می‌دهند. خداوند به فضل خویش بر ما منت نهاد تا با مطالعه و عنایت به قرآن بپردازیم. و به اندیشیدن و درک و تفسیر آن روی آوریم. می‌کوشیم تا از گنجینه‌های اندوخته‌اش پیمانه‌ها برگیریم و از چشمه گوارایش سیراب شویم و إن‌شاء‌اللّه کلیدهایی مفید و سودمند به کار گیریم تا بر شیوه‌ای نیکو با او تعامل نموده و او را بیاموزیم و با او زندگی کنیم.
حاصل کار، این زنجیره «از گنجینه‌های اندوخته‌ی قرآن» است و تلاش شده که مطالبی تازه ارائه گردد و آنچه عرضه می‌شود ارتباطی مستقیم با ایمان و عمل و تربیت و جهت‏گیری،  واقعیت و حرکت، جهاد و دعوت و متدولوژی و دانش و عینیت داشته باشد. دکتر صلاح عبدالفتاح الخالدی نویسنده کتاب «کلیدهایی برای تعامل با قرآن» است.

آدمی در برابر کارهایش مسئولیت تمام دارد و ما را دو دایره است؛ دایره‌ی ربوبیت و دایره‌ی عبودیت.
در دایره ربوبیت، پروردگار جهان را با اراده و مشیت خود اداره می‌کند. قوانین و نظامات را می‌آفریند و بشر را از سختی‌ها و بندها نجات می‌دهد. ما چون در نظام تکوینی عالم محدود هستیم از دایره تصرفات و مشیت الهی خبر نداریم، اما خداوند جهان را رها نکرده است و احکام، فرامین، اراده و مشیتش هر آن و هر لحظه در سراسر قلمرو جهان مادی و ماوراء آن ساری و جاری است.
در دایره عبودیت، آدمی آزاد آفریده شده و در برابر اعمال و رفتارش مسئول و پاسخگوست. دایره عبودیت یعنی دایره اتصال وجود آدمی به منبع فیاض الهی. در عبادات قلبت راه این وصل شدن و اتصال معنوی را می‌یابد، یعنی پاره کردن زنجیرهای هوی و هوس و دور شدن از گناهان و نافرمانی‌ها، آدمی را در حوزه عبودیت قرار می‌دهد.
در عبودیت آدمی به سه جهت توجه می‌کند. شناخت خود، شناخت جهان و شناخت یکتایی خداوند. در این حرکت، اعضا و جوارح قصه‏پرور از وجود می‌شوند و رازها را برملا می‌کنند. دل هم به سوی کمال رهسپار می‌شود؛ کامل شدن در اجرای فرمان معبود و قرار گرفتن در دایره‌ی ربوبیت
قرآن به ما می‌آموزد که بشر حاکم بر سرنوشت خویش و جامعه است و بهره‌ی تلاش و کوشش، متعلق به خود اوست و خداوند هیچ قومی را خوشبخت یا بدبخت نمی‌کند و تنها خودشان سرنوشتشان را رقم می‌زنند. حاکمیت انسان بر مقدرات خود به معنی سلب حاکمیت الهی نیست. « قرآن » ما را از کاهلی، سستی، جهود، خمود و بیکارگی باز می‌دارد و حیات‏مان را نقطه‌های پیوسته به خطوط ترسیمی الهی محسوب و ما را از جهل و نادانی منع می‌کند.
« قرآن » پرهیزگاری را مایه رستگاری و و سیله رسیدن به نعمت‌های جهان دیگر می‌داند.
پرهیزگاران جز خشنودی پروردگار چیزی نمی‌جویند و راهی غیر از راه علم و معرفت و حکمت نمی‌پویند.
علم در قرآن، وسیله‌ای است که آدمیان را به کشف مبانی، اصول و قوانین خلقت آشنا می‌کند و انسان‌ها را به شناخت خود، جهان و پروردگار وادار می‌نماید.
دنیای قرآن، اژمایشگاه عظیم آفرینش الهی است که دانشمندان در آن به تعلیم و تعلّم و اختراع و اکتشاف می‌پردازند و وجودشان را به نظم عمومی کمئنات می‌پیوندند.
خداوند خیر محض است و همه ارزشها و خوبیها از اوست. ( از متن کتاب با اندکی دخل و تصرف )
نویسنده کتاب فریدون سپری متولد 1317 در ایران است.