نشر احسان نشر احسان 
درباره پيوسته‌نويسى يا جدانويسى تركيبات در زبان فارسى اتفاق نظر وجود ندارد. بعضى معتقدند همه كلمات مركب مى‌بايست از هم جدا نوشته شوند مگر در موارد استثنا؛ عده‌اى ديگر معتقدند همه كلمات مركب مى‌بايست پيوسته نوشته شوند مگر در موارد استثنا. امّا فرهنگستان راه ديگرى را برگزيده است و آن اين‌كه قواعدى براى جدانويسى الزامى بعضى كلمات و پيوسته‌نويسى بعضى ديگر تدوين نموده است و در خصوص ساير كلمات اختيار را به نويسندگان واگذار نموده است.
از آنجا كه خط در تأمين و حفظ پيوستگى فرهنگى نقش اساسى دارد، نبايد شيوه‌اى برگزيد كه چهره خط فارسى به صورتى تغيير كند كه مشابهت خود را با آنچه در ذخاير فرهنگى زبان فارسى به جا مانده است، به كلّى از دست بدهد و متون كهن زبان فارسى براى نسل كنونى نامأنوس گردد و حتى نسل‌هاى بعدى براى مطالعه متون كهن دچار مشكل گردند و نيازمند آموزش جداگانه باشد.
بر اين اساس رسم‌الخطى كه به عنوان رسم‌الخط اصلى و معيار در نشر احسان پذيرفته گرديده، رسم‌الخطى است كه غالباً فرهنگستان ادب و زبان فارسى آن را معيار اصلى دستور خط فارسى قرار داده است.
درباره رسم‌الخط فارسی از آنجا كه اختلاف فراوانى در باب جدانويسى يا پيوسته‌نويسى كلمات وجود دارد، سعى شده است تا مواردى را كه جدانويسى يا پيوسته‌نويسى آنان الزامى است، بيان كند و شيوه نگارش بقيه كلمات را برعهده نويسندگان و متخصصان واگذار نمايد. اما اين نكته بسيار بسيار اهميت دارد كه اگر تصميم به پيوسته‌نويسى و يا جدانويسى گرفته‌ايد در تمام متن به صورت يكنواخت آن را به كار ببريد.
ويراستار بايد دو شرط داشته باشد:
1. شرایط عمومى 2. شرایط خصوصى
شرایط عمومى؛ يعنى تسلط به زبان فارسى؛ و موضوعى كه در آن ويرايش می‌كند.
شرايط خصوصى؛ يعنى آشنايى با اصول و مبانى نشر و داشتن دانش گسترده عمومى و روحيه بارز همكارى و تسلط به روش تحقيق و مأخذشناسى و آشنايى به مقررات و عرف جامعه و برخوردارى از هوش و عقل سليم و تعادل روحى.
كار ويراستار اعمال دقت و صحت در مطالب كتاب در تمامى جنبه‌هایی‌ست كه به پيام‌رسانى كتاب مربوط می‌گردد.
در ايران، ويرايش تا چند دهه پيش رايج نبود؛ امّا در سال 1348 با تشكيل فرهنگستان دوم اين شغل و حرفه رونق گرفت. ويرايش كلمه‌اى است اشكانى كه به معناى پرورش و مرتب و آماده كردن به‌كار رفته است.
ويرايش كارى است متنوع، يعنى، آنچه در شفاف كردن متن و اطلاعات به‌كار رود، ويرايش گفته می‌شود. افزون بر اين، هر چيزى كه كج فهمى را در حوزههاى گوناگون از جمله: زبان، متن و... از بين ببرد، ويرايش ناميده می‌شود.